การปะทุเมื่อ พ.ศ. 2457 เป็นการปะทุของภูเขาไฟที่รุนแรงที่สุดของญี่ปุ่นในคริสต์ศตวรรษที่ 20 ลาวาหลากได้ถมช่องแคบระหว่างเกาะและแผ่นดินไหว ทำให้เกาะกลายเป็นคาบสมุทร ก่อนหน้าปีดังกล่าวนั้นภูเขาไฟได้สงบมานานกว่าศตวรรษ[4] การปะทุครั้งนั้นเริ่มขึ้นในวันที่ 11 มกราคม หลายวันก่อนหน้านั้นได้เกิดเหตุแผ่นดินไหวขนาดใหญ่หลายครั้ง บ่งบอกว่าภูเขาไฟกำลังจะปะทุ ทำให้ผู้อยู่อาศัยแทบทั้งหมดออกจากเกาะไป ในระยะแรกการปะทุนั้นเป็นการระเบิดรุนแรง ก่อให้เกิด Eruption column และตะกอนภูเขาไฟหลาก แต่หลังเหตุแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในวันที่ 13 มกราคมในปีเดียวกัน ซึ่งทำให้มีผู้เสียชีวิต 35 คน การปะทุกลายเป็นลาวาหลากไหลพรั่งพรูออกมา ซึ่งไหลต่อเนื่องเป็นเวลาหลายเดือนหลังจากนั้น[4] และเป็นปรากฏการณ์ที่พบได้ยากในญี่ปุ่น เนื่องจากหินหนืดที่พบในญี่ปุ่นมีปริมาณซิลิกาสูง บ่งชี้ว่าการปะทุในญี่ปุ่นแทบทุกครั้งเป็นแบบระเบิด[9]

การปะทุทำให้เกาะมีพื้นที่เพิ่มขึ้น โดยกลืนเอาเกาะขนาดเล็กหลายเกาะที่อยู่ใกล้เคียง และเชื่อมต่อกับแผ่นดินใหญ่ด้วยคอคอดแคบในที่สุด บางส่วนของก้นอ่าวคาโงชิมะตื้นขึ้นอย่างมาก ส่งผลให้กระแสน้ำขึ้นน้ำลงเพิ่มสูงขึ้น[4]

ในการปะทุระยะสุดท้าย ใจกลางแคลดีราไอระได้ยุบตัวลงประมาณ 60 เซนติเมตรเนื่องจากโพรงหินหนืดข้างใต้ว่างเปล่าลง[4] ข้อเท็จจริงที่ว่าการยุบตัวเกิดขึ้นที่ใจกลางแคลดีราแทนที่จะเป็นข้างใต้ซากูราจิมะโดยตรง บ่งบอกว่าภูเขาไฟดูดเอาหินหนืดมาจากแหล่งกักเก็บเดียวกันกับที่เคยทำให้เกิดการปะทุที่ก่อให้เกิดแคลดีรา[4] เหตุการปะทุนี้ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ชื่อ Wrath of the Gods ในปีเดียวกัน ซึ่งมีเนื้อเรื่องเกี่ยวกับคำสาปในครอบครัวหนึ่งที่ทำให้ภูเขาไฟปะทุ